Osoby fizyczne będące rezydentem podatkowym w Hiszpanii podlegają obowiązkowi podatkowemu właśnie w tym kraju. Jak ustalić rezydencję? W pierwszej kolejności decyduje zasada 183 dni, jednak nie zawsze i warto tutaj stosownie zweryfikować każdorazowo sytuację podatnika. Niemniej, w sytuacji sprzedaży nieruchomości położonej poza terytorium Hiszpanii nasuwają się liczne pytania, a wraz z nimi wątpliwości co do kraju, w którym należy rozliczyć się z czynności prawnej. W poniższym artykule postaramy się przybliżyć tematykę.
Gdzie należy się rozliczyć?
Zgodnie z artykułem 8 Ustawy 35/2006 o Podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązaną do uiszczenia podatku dochodowego jest osoba fizyczna mająca miejsce zwykłego pobytu na terytorium Hiszpanii. Podatek dochodowy od osób fizycznych (hiszp. IRPF – Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas) odprowadzany jest od dochodu osoby fizycznej rozumianego jako ogół dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania, a zatem obowiązek ten dotyczy również dochodów uzyskanych poza granicami Hiszpanii, w tym dochodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości położonej poza Hiszpanią.
Sprzedaż nieruchomości położonej w Polsce
Zgodnie z regulacjami wspomnianej Ustawy, rezydent podatkowy Hiszpanii, sprzedając nieruchomość położoną poza terytorium Hiszpanii, ma obowiązek rozliczenia się z dochodu w Hiszpanii.
Jednakże artykuł 6 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15.11.1979 r. stanowi, że dochody z majątku nieruchomego mogą być opodatkowane w państwie, w którym ten majątek jest położony – a więc w Polsce.
W tej sytuacji zastosowanie miał do tej pory artykuł 23 ustęp 2 pkt a) Umowy, zgodnie z którym: „Hiszpania powinna zwolnić ten dochód z opodatkowania, ale przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu (lub majątku) danej osoby (tzw. renta mundial), może zastosować stopę podatkową, która byłaby aplikowana w wypadku, gdyby nie zastosowano zwolnienia co do części dochodu (lub majątku) opodatkowanego w Polsce oraz b) Hiszpania, wymierzając podatki osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w Hiszpanii, włączy do podstawy opodatkowania dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10 i 12 niniejszej umowy może być także opodatkowany w Polsce, i dopuści odjęcie od kwoty podatku, mierzonej od tej podstawy, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Polsce. Taka ulga nie będzie w żadnym razie przekraczać tej części podatku, wyliczonego przed zastosowaniem zniżki, która odnosi się do dochodu, który został opodatkowany w Polsce zgodnie z postanowieniami artykułów 10 i 12 niniejszej umowy.”
Od 1 stycznia 2022 roku Hiszpania stała się sygnatariuszem Konwencji MLI (Multilateral Instrument).
Czego dotyczy Konwencja MLI?
Konwencja MLI jest wielostronnym porozumieniem, mającym na celu modernizację istniejących umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) w celu implementacji środków zapobiegających erozji bazy podatkowej i transferowi zysków (BEPS). Dzięki tej konwencji możliwe jest szybkie wprowadzenie zmian do licznych UPO na całym świecie bez konieczności negocjowania nowych umów dwustronnych.
28 września 2021 roku Hiszpania przystąpiła do Konwencji MLI OECD, mającej na celu wprowadzenie środków związanych z konwencjami podatkowymi oraz zapobieganie erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków. Konwencja ta, negocjowana przez ponad 100 krajów i jurysdykcji z całego świata, weszła w życie w Hiszpanii 1 stycznia 2022 roku, dołączając do 67 jurysdykcji spośród 96, które dotychczas ratyfikowały Konwencję.
Konwencja ta jest jednym z najważniejszych rezultatów Projektu BEPS OECD/G20, uznawanym za główny instrument na świecie do aktualizacji konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, umożliwiającym jurysdykcjom wprowadzenie wyników Projektu BEPS do swoich obowiązujących konwencji bez konieczności prowadzenia dwustronnych negocjacji.
Hiszpania zdecydowała się na rezerwę przewidzianą w artykule 35.7 MLI, zgodnie z którą, aby modyfikacje dwustronne miały skutki, musi powiadomić każde z tych państw o zakończeniu procedury ratyfikacji. Hiszpania, wraz z Niemcami, jest jednym z niewielu krajów, które skorzystały z tej rezerwy, dlatego w większości przypadków nie będzie konieczne czekanie na tę komunikację od drugiego państwa.
1. W odniesieniu do podatków potrącanych u źródła od 1 stycznia roku rozpoczynającego się po upływie 30 dni od daty otrzymania ostatniej z notyfikacji przekazanych przez każdą z jurysdykcji, które złożyły rezerwę z artykułu 35.7. Jeśli chodzi o umowę, w której tylko Hiszpania złożyła rezerwę, a komunikacja zostanie dokonana przed grudniem tego roku, wejście w życie nastąpiło 1 stycznia 2022 roku, w przeciwnym razie był to 1 stycznia 2023 roku.
2. W odniesieniu do pozostałych podatków, dla podatków pobieranych w odniesieniu do okresów podatkowych rozpoczynających się po upływie sześciu miesięcy od 30 dni po dacie otrzymania ostatniej z notyfikacji przekazanych przez każdą z jurysdykcji kontraktujących, które złożyły rezerwę z artykułu 35.7. Oznacza to, że jeśli chodzi o umowę, w której tylko Hiszpania złożyła rezerwę, skutki dotyczą okresów podatkowych rozpoczynających się po upływie 30 dni i sześciu miesięcy od notyfikacji.
Zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania
Na mocy uregulowań konwencji MLI dotychczasowe brzmienie art. 23 ust. 1 UPO między Polską a Hiszpanią zostało zastąpione art. 5 ust. 6 Konwencji. Potwierdzenie przez Polskę nastąpiło 1 czerwca 2022 roku. Z powyższego wynikają zmiany w metodzie unikania podwójnego opodatkowania.
Konwencja MLI zmienia w niektórych polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) metodę unikania podwójnego opodatkowania – z metody wyłączenia (zwolnienia) z progresją na metodę odliczenia (zaliczenia/kredytu) proporcjonalnego.
Wyłączenie z progresją vs. odliczenie proporcjonalne
Pierwsza metoda polega na tym, że dochód uzyskany za granicą jest wyłączony z opodatkowania w kraju rezydencji, ale dochód ten jest uwzględniany przy ustalaniu stawki podatkowej dla pozostałego dochodu. Innymi słowy, dochód zagraniczny nie podlega opodatkowaniu w kraju rezydencji, ale wpływa na wysokość stawki podatkowej stosowanej do dochodu uzyskanego w kraju.
Metoda odliczenia proporcjonalnego polega na tym, że dochód uzyskany za granicą jest opodatkowany w kraju rezydencji, ale podatek zapłacony za granicą może zostać odliczony od podatku należnego w kraju rezydencji. Odliczenie to jednak nie może przekroczyć kwoty podatku należnego w kraju rezydencji.
Jakie czynności są po stronie podatnika?
Należy złożyć deklarację do hiszpańskiego Urzędu Skarbowego tzw. declaración de la operación en el IRPF, por ganancias patrimoniales z danej czynności prawnej jaką jest sprzedaż nieruchomości. Na tej podstawie możemy otrzymać decyzję o zwolnieniu z opodatkowania.
Niemniej sam podatek od powyższej czynności prawnej byłby naliczony od zysku ze sprzedaży a nie jej ogólnej wartości. Nie zapominajmy, że jeśli wartość, która pojawi się na koncie ze sprzedaży przewyższy 50.000€ jesteśmy zobligowani do złożenia deklaracji tzw. modelo 720.
W razie wątpliwości lub pytań, zapraszamy do kontaktu