markus-spiske-ms6N-gBtbCQ-unsplash

Podatek od spadków i darowizn

Podatek od spadków i darowizn

Otrzymanie spadku lub darowizny wiąże się w Hiszpanii z obowiązkiem zapłaty właściwego podatku (hiszp. Impuesto sobre Sucesiones y Donaciones). Jednak jego wysokość różni się w zależności od okoliczności – przekazanie darowizny za życia skutkuje zwykle większymi kosztami i podatkami niż pozostawienie majątku w spadku.

We wszystkich Wspólnotach Autonomicznych prawo przewiduje ulgę w wysokości 95% dla małżonka spadkodawcy, a także przy dziedziczeniu nieruchomości będącej głównym miejscem zamieszkania rodziny (hiszp. residencia habitual).

Wspólnoty Autonomiczne mają prawo ulgi powiększyć albo obniżyć kwotę, którą spadkobierca ma obowiązek zapłacić – różnice stawek pomiędzy poszczególnymi Wspólnotami Autonomicznymi są znaczące. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania w obrębie kilku Wspólnot Autonomicznych, obowiązek zapłaty powstaje w tej Wspólnocie Autonomicznej, w której podatnik mieszkał najdłużej w ciągu ostatnich 5 lat. Ponadto, przy dziedziczeniu znaczenie ma także miejsce zamieszkania spadkodawcy lub miejsce, w którym zgromadził większość swoich dóbr.

Na wysokość podatku duży wpływ mają nie tylko ulgi podatkowe przewidziane przez Wspólnoty Autonomiczne, ale w przypadku dziedziczenia również wiek spadkobiercy – osoby, które nie ukończyły 21 lat mogą skorzystać z ulg podatkowych sięgających nawet 100% (między innymi w Asturii, Madrycie, Murcji, Galicji czy La Rioja). Natomiast w Andaluzji, Castilla y León czy Aragonii najbliżsi krewni zostaną zwolnieni z zapłaty podatku, jeśli wartość spadku nie przekroczy górnego limitu ustalonego przez daną Wspólnotę Autonomiczną.

W przypadku darowizn takie Wspólnoty jak Murcja czy La Rioja przewidują znacznie ulgi podatkowe (do 90%) dla najbliższych krewnych.

Podatek od spadków i darowizn a rezydencja poza Hiszpanią

19 lutego 2018 roku Izba Administracyjna Sądu Najwyższego wydała wyrok STS 242/2018, znosząc różnice w traktowaniu osób będących rezydentami Hiszpanii i osób nie posiadających tego tytułu w odniesieniu do podatku od spadków i darowizn. Wcześniejsza regulacja uważana była za dyskryminującą i ograniczającą przepływ kapitału między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a także państwami trzecimi, co wskazano w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 3 września 2014 roku, ponieważ nie przewidywała dla osób niebędących rezydentami możliwości skorzystania z ulg podatkowych, które oferują Wspólnoty Autonomiczne, przez co osoby te uiszczały kwoty nawet o 80% wyższe niż rezydenci Hiszpanii.

W związku z tym rząd Hiszpanii wprowadził nowe regulacje w Ustawie o Podatku dochodowym od osób fizycznych (Ley 26/2014) pozwalając osobom niebędącym rezydentami Hiszpanii na zastosowanie korzyści przewidzianych przez Wspólnotę Autonomiczną, z którą istnieje jakikolwiek powiązanie.

Obecnie osoby niebędące rezydentami Hiszpanii traktowane są tak samo jak rezydenci Hiszpanii. Ponadto ustawodawca przewidział możliwość ubiegania się o zwrot nadpłaconych kwot dla osób, które w poprzednich latach zapłaciły wyższą stawkę z uwagi na brak możliwości zastosowania wspomnianych ulg podatkowych.

Poniżej przedstawiamy Państwu tabelki, które odzwierciedlają aktualny sposób opodatkowania spadków i darowizn zarówno dla rezydentów, jak i osób niebędących rezydentami Hiszpanii.

Warto podkreślić, że hiszpańscy rezydenci podatkowi zawsze będą mieli obowiązek uiszczenia podatku w Hiszpanii – także od spadku odziedziczonego zagranicą.

Deklaracja

W przypadku podatku od spadków i darowizn mamy do dyspozycji kilka formularzy w zależności od czynności prawnej z jaką mamy do czynienia. Formularze 660 i 650 mają zastosowanie do spadków, natomiast formularz 651 dotyczy darowizn. Deklarację można przedstawić zarówno osobiście w siedzibie, jak i telematycznie – za pomocą strony internetowej urzędu (hiszp. AEAT – Agencia Tributaria).

Termin na złożenie deklaracji wynosi 6 miesięcy od dnia śmierci spadkodawcy (w przypadku spadku) lub miesiąc od dnia, w którym dokonano czynności (w przypadku darowizny).

W razie pytań lub wątpliwości zapraszamy Państwa do kontaktu z polskojęzycznym prawnikiem: prawohiszpanskie@gmail.com

tierra-mallorca-rgJ1J8SDEAY-unsplash

Sprzedaż nieruchomości zagranicą przez osobę będącą rezydentem podatkowym w Hiszpanii

Sprzedaż nieruchomości zagranicą przez osobę będącą rezydentem podatkowym w Hiszpanii

Osoba fizyczna będąca rezydentem podatkowym w Hiszpanii podlega obowiązkowi podatkowemu właśnie w tym kraju. Natomiast w sytuacji sprzedaży nieruchomości położonej poza terytorium Hiszpanii nasuwają się liczne pytania, a wraz z nimi wątpliwości co do kraju, w którym należy rozliczyć się ze sprzedaży.

W poniższym artykule postaramy się rozwiać wszelkie Państwa niepewności.

Gdzie należy się rozliczyć?

Zgodnie z artykułem 8 Ustawy 35/2006 o Podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązaną do uiszczenia podatku dochodowego jest osoba fizyczna mająca miejsce zwykłego pobytu na terytorium Hiszpanii. Podatek dochodowy od osób fizycznych (hiszp. IRPF – Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas) odprowadzany jest od dochodu osoby fizycznej rozumianego jako ogół dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania, a zatem obowiązek ten dotyczy również dochodów uzyskanych poza granicami Hiszpanii, w tym dochodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości położonej poza Hiszpanią.

Sprzedaż nieruchomości położonej w Polsce

Zgodnie z regulacjami wspomnianej Ustawy, rezydent podatkowy Hiszpanii, sprzedając nieruchomość położoną poza terytorium Hiszpanii, ma obowiązek rozliczenia się z dochodu w Hiszpanii.

Jednakże artykuł 6 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (sic!) a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. stanowi, że dochody z majątku nieruchomego mogą być opodatkowane w państwie, w którym ten majątek jest położony – a więc w naszym przypadku w Polsce.

W tej sytuacji zastosowanie będzie miał artykuł 23 ustęp 2 pkt a) Umowy, zgodnie z którym Hiszpania powinna zwolnić ten dochód z opodatkowania, ale przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku danej osoby (tzw. renta mundial) może zastosować stopę podatkową, która byłaby aplikowana w wypadku, gdyby nie zastosowano zwolnienia co do części dochodu lub majątku opodatkowanej w Polsce.

Aby otrzymać decyzję o zwolnieniu z opodatkowania należy złożyć deklarację do hiszpańskiego Urzędu Skarbowego z dokonania danej czynności prawnej jaką jest sprzedaż nieruchomości – jest to tzw. declaración de la operación en el IRPF por ganancias patrimoniales.

Warto podkreślić, że sam podatek od powyższej czynności prawnej byłby naliczony od zysku ze sprzedaży, a nie jej ogólnej wartości.

Należy także pamiętać o tym, że jeśli wartość ze sprzedaży przewyższy 50.000€ to w momencie wprowadzenia jej do obiegu w Hiszpanii pojawia się obowiązek deklaracji 720 (hiszp. Modelo 720).

W razie wątpliwości lub pytań, zapraszamy do kontaktu z polskojęzycznym prawnikiem: prawohiszpańskie@gmail.com

bill-oxford-OXGhu60NwxU-unsplash

Prawo Beckhama

Prawo Beckhama

Regimen Especial para Trabajadores desplazados a España

Prawo Beckhama to potoczna nazwa ustawy wprowadzonej po raz pierwszy w 2004 roku i regulującej specjalny system podatkowy dla osób fizycznych przybywających do Hiszpanii w celu podjęcia pracy (hiszp. Regimen Especial para Trabajadores desplazados a España). Celem wprowadzenia Ustawy było zachęcenie utalentowanych i wykwalifikowanych osób do przyjazdu do Hiszpanii w celach zarobkowych. Swoją nazwę zawdzięcza piłkarzowi Davidowi Beckhamowi, który jako pierwszy skorzystał z zawartych w niej regulacji.

Na czym polega Prawo Beckhama?

Prawo Beckhama związane jest z podatkiem dochodowym (hiszp. IRPF – Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas) i umożliwia opodatkowanie tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Hiszpanii i pozwala na zaaplikowanie stałej stawki podatkowej 24% lub 45%.

W przypadku, gdy dochód roczny brutto nie przekracza 600 tysięcy euro aplikuje się stawkę podatkową w wysokości 24%, natomiast powyżej kwoty 600 tysięcy euro – 45%.

Z kolei dywidendy, odsetki i zyski kapitałowe opodatkowane są z zastosowaniem stawki pomiędzy 19 a 23%.

Kto może zastosować Prawo Beckhama?

Aby skorzystać z Prawa Beckhama należy spełnić wymogi przewidziane w Ustawie, większość z nich związana jest z sytuacją ekonomiczną osoby fizycznej.

Prawo do skorzystania z regulacji mają osoby zatrudnione, pracownicy oddelegowani oraz dyrektorzy spółek, a zatem Prawa Beckhama nie mogą zastosować autónomos, czyli podmioty prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.

Koniecznym warunkiem jest nabycie rezydencji podatkowej w Hiszpanii oraz istnienie związku pomiędzy przybyciem na terytorium Hiszpanii a podjęciem pracy. Ponadto Prawo Beckhama ma zastosowanie w sytuacji, gdy roczny dochód brutto z wynagrodzenia za pracę wynosi co najmniej 60 tysięcy euro. Ustawa stanowi także, że osoba chcąca skorzystać z regulacji nie mogła być rezydentem podatkowym w Hiszpanii w ciągu poprzednich 10 lat i nie może uzyskiwać innych świadczeń na terytorium Hiszpanii.

Jak zastosować Prawo Beckhama?

Oprócz spełnienia wymogów wspomnianych powyżej, zainteresowany powinien w terminie 6 miesięcy od momentu rozpoczęcia pracy na terenie Hiszpanii złożyć formularz 149 (hiszp. modelo 149) w celu nabycia rezydencji podatkowej w związku z przybyciem na terytorium Hiszpanii.

Natomiast termin do złożenia deklaracji dot. podatku dochodowego (hiszp. IRPF – Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas) jest taki sami jak w przypadku systemu ogólnego, a zatem należy jej dokonać od kwietnia do czerwca w roku następującym rok, za który podatnik dokonuje rozliczenia. Należy jednak pamiętać, że podatnicy korzystający z Prawa Beckhama powinni wówczas przedstawić specjalną deklarację – formularz 151 (hiszp. modelo 151).

Z regulacji, które przewiduje Ustawa można korzystać przez pierwsze 6 lat od uzyskania rezydencji podatkowej w Hiszpanii, na które składa się rok, w którym nabyto rezydencję podatkową  oraz kolejne 5 lat.

Czy możliwe jest stosowanie Prawa Beckhama przez krótszy okres?

Istnieje możliwość zrezygnowania z aplikowania Prawa Beckhama. Rezygnacji można dokonać w listopadzie lub grudniu i ma ona skutki na przyszłość, tj. od kolejnego roku.

W sytuacji, gdy podatnik nie spełnia już kryteriów przewidzianych w Ustawie zostanie pozbawiony prawa do korzystania z jej regulacji. W przypadku zatajenia informacji ustawodawca przewiduje sankcje oraz obowiązek zapłaty podatku na podstawie prawidłowej stawki podatkowej wraz z odsetkami.

Natomiast w przypadku zwolnienia nie traci się prawa do korzystania z przepisów Ustawy pod warunkiem, że zwolnienie wynikało z przyczyn niezależnych od woli podatnika, okres bezrobocia był przejściowy, a podatnik w krótkim odstępie czasu rozpoczął nowy stosunek pracy. Sytuacja wygląda podobnie w przypadku zmiany pracy – nawet jeśli wynika z woli podatnika to nie traci on prawa do korzystania z regulacji Ustawy.

Prawo Beckhama, a inne obowiązki podatnika

Podatnik korzystający z Prawa Beckhama nie jest zobowiązany do deklaracji aktywów położonych poza granicami Hiszpanii w ramach formularza 720. Natomiast warto pamiętać, że w przypadku posiadania dóbr lub praw majątkowych na terenie Hiszpanii należy uiścić podatek majątkowy (hiszp. Impuesto sobre el Patrimonio) w ramach formularza 714.

W przypadku wątpliwości lub pytań zapraszamy Państwa do kontaktu z polskojęzycznym adwokatem: prawohiszpanskie@gmail.com